Νίκος Γουναρόπουλος

Γεννήθηκα το 1953, στη χώρα του Καβάφη και συγκεκριμένα στο Πορτ-Σάϊντ, ένα μικρό λιμάνι στη διώρυγα του Σουέζ, από Έλληνες γονείς.
Από μικρός λάτρεψα τη μουσική, έξη χρονών, αυτοδίδακτος, έπαιζα φυσαρμόνικα. Τα πρώτα μου ακούσματα ήταν από δίσκους 78 στροφών που αγόραζε η μητέρα μου, όταν ερχόμαστε τα καλοκαίρια για διακοπές. Τραγούδια του Τσιτσάνη, Μητσάκη, Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Πλέσσα και άλλων. Επίσης, τότε, από το κρατικό ραδιόφωνο της Αιγύπτου είχαμε μια ώρα με ελληνικά τραγούδια. Θυμάμαι, δεν άρχιζα τα μαθήματά μου εάν δεν τελείωνε η εκπομπή.
Μέχρι 15 ετών έμεινα στην Αίγυπτο. Λόγω του Αραβοϊσραηλινού πολέμου το μοναδικό ελληνικό σχολείο της πόλης έκλεισε αλλά και καθώς η δουλειά του πατέρα μου δεν πήγαινε καλά, τις τελευταίες τρεις τάξεις του γυμνασίου τις τελείωσα στον Πειραιά στο Β’ Γυμνάσιο. Στη συνέχεια, αποφοίτησα από το Πανεπιστήμιο Πειραιά στον τομέα των Ναυτιλιακών σπουδών αλλά η μουσική ήταν πάντα στην καρδιά μου.
Έκανα δύο χρόνια σε ωδείο στη κιθάρα, οι συνθήκες όμως διδασκαλίας με απογοήτευσαν.
Υπηρέτησα τη στρατιωτική μου θητεία, στο πολεμικό ναυτικό με το βαθμό του κελευστή. Μετά από 32 μήνες θητεία, προσελήφθην σε ναυτιλιακή εταιρεία, η οποία διέθετε και τμήμα πραγματογνωμοσύνης φορτίων.
Ενώ εργαζόμουν, με πλησίασε ο τότε Δήμαρχος του Πειραιά, Ανδρέας Ανδριανόπουλος και μου πρότεινα μαζί με δημοσιογράφους να στήσουμε το ραδιοφωνικό σταθμό του Πειραιά, το ‘ΚΑΝΑΛΙ 1’ όπου είχα αναλάβει ως παραγωγός μουσικών εκπομπών. Τότε ήταν οι πρώτοι ελεύθεροι ραδιοφωνικοί σταθμοί που εξέπεμπαν, εμείς δηλαδή το ΚΑΝΑΛΙ 1 και ο ΑΘΗΝΑ 984. Ήταν κάτι το καινούργιο μακριά από τα κέντρα εξουσίας.
Σημαντική στιγμή στης ζωής μου ήταν η γνωριμία μου με τον Μάνο Χατζιδάκι που τον θεωρώ ως δεύτερο πατέρα μου, για όλες τις συμβουλές που μου έδινε με αρχή να μην συμβιβάζομαι!